Θυμάμαι την πρώτη φορά που είχα ακούσει για το TEDxAUEB, ήταν Δεκέμβριος του 2022, λίγους μήνες αφού είχα αρχίσει το πρώτο έτος. Ένας φίλος, ο οποίος δεν σπούδαζε καν στο ΟΠΑ, μου είχε στείλει ότι υπήρχαν ανοιχτές αιτήσεις για εθελοντισμό σε ένα TEDx event που διοργάνωνε το δικό μου πανεπιστήμιο. Δεν πρέπει να το είχα ψάξει πολύ, είχα πάντα μία αδυναμία σε αιτήσεις με ερωτήσεις προσωπικότητας οπότε την είχα συμπληρώσει χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς να έχω ακριβής εικόνα για το τι ήταν αυτός ο οργανισμός.

Μέχρι την ημέρα που έμαθα ότι είχα επιλεχθεί για εθελοντής, το πανεπιστήμιο δεν μου είχε κάνει κάποια ιδιαίτερα καλή εντύπωση. Ακόμα και για εμένα, που είχα μεγαλώσει στην Αθήνα και δεν χρειάστηκε να αφήσω το σπίτι μου ή τους σχολικούς μου φίλους, οι μήνες του πρώτου εξαμήνου ήταν μοναχικοί. Βρισκόμουν σε ένα νέο περιβάλλον, με πολλά άγνωστα πρόσωπα και ακόμα δεν είχα βρει ποιος είναι ο ρόλος μου στην σχολή αλλά και στον κόσμο. Δεν αισθανόμουν πως ανήκα σε καμία από τις παρέες που σχηματίζονταν και διαλύονταν στα πλαίσια του πρώτου έτους, ούτε είχα κάποιο στήριγμα σε αυτή την νέα μου καθημερινότητα.

Το πρώτο πράγμα στην φοιτητική μου ζωή που πραγματικά με γέμισε ήταν η εμπειρία μου ως εθελοντής στο TEDxAUEB 2023. Έχοντας πόστο στο registration, από νωρίς το πρωί μέχρι και το τέλος του event, παρότι παρακολούθησα ελάχιστες ομιλίες, είχα την τύχη να δω όλο τον κόσμο που πέρασε την πόρτα του Ωδείου Αθηνών εκείνη την ημέρα. Έτσι συνειδητοποίησα ότι το TEDx είναι κάτι παραπάνω από το σύνολο μερικών ομιλιών με “Ιδέες που αξίζουν να διαδοθούν”. Τόσο στις συναντήσεις, αλλά κυρίως την ημέρα της εκδήλωσης, γνώρισα μία κοινότητα που μου προσέφερε αυτή την ζεστασιά που έψαχνα τόσο καιρό. Ήμασταν μία ομάδα ατόμων με έναν κοινό σκοπό, παρόμοιες αξίες, αλλά κυρίως, ήμασταν ανοιχτ@ σε νέες εμπειρίες και γνωριμίες.

Νομίζω πως η συνειδητοποίηση ότι ήθελα να γίνω μέλος της οργανωτικής του event αυτού προέκυψε πολύ γρήγορα. Ήταν οι συζητήσεις που τύχαινε να κάνω με όσα μέλη από την οργανωτική είχα γνωρίσει στα πλαίσια της εκδήλωσης, ο ελεύθερος χρόνος που (εσφαλμένα) πίστευα ότι θα έχω στο δεύτερο έτος, αλλά και η επιθυμία μου να γίνω κομμάτι της ομάδας που θα δημιουργούσε από την αρχή την ευκαιρία για τόσα άτομα να νιώσουν αυτό που είχα αισθανθεί εγώ ως εθελοντής. Ήμουν κατενθουσιασμένος όταν, μετά από την αίτηση που συμπλήρωσα και την συνέντευξή μου με τον φετινό Co-curator, έλαβα το mail της αποδοχής μου.

Από τότε, αυτό το mail ήταν ο λόγος που έχω ακυρώσει πολλές από τις εξόδους μου με φίλους λέγοντας ότι “έχω συνάντηση με το TEDx”. Ο λόγος που έχω γνωρίσει καλύτερα τόσα άτομα με τα οποία δεν θα συναναστρεφόμουν διαφορετικά, άτομα με πολύ διαφορετικές ιστορίες και εμπειρίες από εμένα. Ο λόγος που έχω δουλέψει για κάτι που είμαι περήφανος και ακόμα και σε σχετικά μικρή ηλικία μπορώ να λέω ότι συμβάλλω σε κάτι σημαντικό, σε κάτι που ξεπερνά τη ατομική μου φούσκα.

Μπορεί να φταίνε οι ατελείωτες μαζώξεις στον Τηνιακό, τα χαζά διλήμματα που μας βάζει ο Πλάτωνας και περιμένει να απαντάμε με απόλυτη σοβαρότητα, η μονοήμερη που πήγαμε (σχεδόν) όλ@ μαζί στην Κερατέα, τα after-party όπου πάντα καταλήγω τύφλα ή τα κορίτσια από τo Production, την δικιά μου υπό-ομάδα στην οργανωτική, που πάντα με καλωσορίζουν στις συναντήσεις παρότι καθυστερώ, αλλά πραγματικά το TEDxAUEB έχει υπάρξει το σπίτι μου τους τελευταίους μήνες. Ένα σπίτι που χρειαζόμουν απεγνωσμένα χωρίς καν να το γνωρίζω. Για εμένα λοιπόν, όπως και πιστεύω για τα περισσότερα άτομα που έχουν περάσει από τον οργανισμό, το TEDxAUEB είναι οι άνθρωποί του, οι άνθρωποι που έχουν δουλέψει σκληρά για να δημιουργήσουν μια κοινότητα που όλ@ θα έχουν κάτι ουσιώδες να αποκομίσουν από αυτήν. Και πάντα θα είμαι ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία να γίνω και εγώ ένας από αυτούς.