Ο κόσμος μας είναι γεμάτος αξιοθαύμαστα μνημεία και τόπους. Μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που είναι δυστυχώς αδύνατο να τα γνωρίσουμε όλα. Φυσικά είμαστε όλοι εξοικειωμένοι με τον Παρθενώνα, τον πύργο του Άιφελ και το Ταζ Μαχάλ της Ινδίας. Όμως αν φανταστούμε πως ο κόσμος μας έχει συμπυκνωθεί σε έναν ταξιδιωτικό οδηγό που κατατάσσει τα μνημεία με σειρά διασημότητας, τί θα βλέπαμε στις τελευταίες σελίδες; Ας γνωρίσουμε κάποια από τα πιο άσημα αλλά όχι ασήμαντα πολιτισμικά ορόσημα.
Μπάαλμπεκ, Λίβανος
Η πόλη της Μπάαλμπεκ χρονολογείται γύρω στο 2.800 π.Χ.. Οι πρώτοι της κάτοικοι ήταν οι Φοίνικες που λάτρευαν στην συγκεκριμένη πόλη τον θεό του Ήλιου, η για αυτούς Βάαλ. Άκμασε όταν τέθηκε υπό ελληνική κυριαρχία το 320 π.Χ., όποτε μετονομάστηκε σε Ηλιούπολη. Η πόλη κράτησε τον θρησκευτικό της χαρακτήρα και κατά τη Ρωμαϊκή εποχή, η οποία ευθύνεται για γιγαντιαία κτίσματα που συναντάμε εκεί σήμερα. Η ελληνορωμαϊκή αρχιτεκτονική σε συνδυασμό με τα φοινικικά υπολείμματα, κάνουν το μνημείο αυτό εξαιρετικά μοναδικό. Το κέντρο της απαρτίζεται από μια ακρόπολη με πολλούς ναούς, με κυριότερο τον μεγαλοπρεπή ναό του Βάκχου. Ο τελευταίος στέκεται πάνω σε στήλες των είκοσι μέτρων και περιτριγυρίζεται από γιγάντιους λίθους στην βεράντα του. Το προπέτασμα μάλιστα του ναού είναι στολισμένο με Μαινάδες, Νύμφες που χορεύουν για τον θεό Βάκχο.
Δήλος, Ελλάδα
Ο αρχαιολογικός χώρος της Δήλου αποτελεί τον τόπο γέννησης του Απόλλωνα και της Άρτεμις σύμφωνα με την μυθολογία. Τα πρώτα ίχνη κατοίκησης της Δήλου χρονολογούνται περίπου στο 3.000 π.Χ. ενώ ήδη από τον 7ο αιώνα π.Χ. το νησί ήταν γνωστό ως κέντρο των Ιώνων. Η Δήλος είχε στενές σχέσεις με την ρωμαϊκή αυτοκρατορία παρότι ήταν στα χέρια Αθηναίων, γεγονός που ευθύνεται για την παρακμή του αρχαίου πολιτισμού της. Κατά την περίοδο των πολέμων εναντίων των Ρωμαίων, η Δήλος καταστρέφεται οριακά ολοκληρωτικά. Κάποια από τα μνημεία που επιβιώνουν μέχρι σήμερα είναι οι ναοί των Δηλίων, της Ήρας και της Ίσιδας, το Θέατρο, η αγορά των Ερμαΐστών και φυσικά η οικία του Διονύσου. Το τελευταίο κτίσμα πήρε το όνομά του από ένα ψηφιδωτό στο κέντρο της περιστύλιας αυλής του, που παριστάνει έναν φτερωτό Διόνυσο πάνω σε έναν πάνθηρα.
Κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα, Κύπρος
Το κάστρο βρίσκεται στην Κύπρο, στην κατεχόμενη επαρχεία της Κερύνειας. Κατασκευάστηκε από τους Βυζαντινούς τον 11ο αιώνα μ.Χ. στην κορυφή της οροσειράς του Πενταδάκτυλου. Πήρε την ονομασία του από τον ίδιο τον Άγιο Ιλαρίωνα που ασκήτεψε εκεί, ενώ η τοποθεσία του είναι εξαιρετικά απρόσιτη˙ υπάρχει μία μοναδική είσοδος και όλες οι υπόλοιπες πλευρές είναι γκρεμοί. Σύμφωνα με τον λαϊκό μύθο, το κάστρο το έχτισε η Ρήγαινα, μια πολύ όμορφη γυναίκα με κακή καρδιά που βασάνιζε τους εργάτες της. Αφού τελείωσε η κατασκευή του, η ίδια διέταξε τους στρατιώτες της να πετάξουν τους εργάτες από τον γκρεμό για να μην αποκαλύψουν σε κανέναν τα μυστικά του κάστρου. Το κτίσμα χωρίζεται σε τρία επίπεδα με πιο εντυπωσιακό (και κατεστραμμένο) το πάνω δώμα, που στολίζεται με βυζαντινού τύπου χτιστά παράθυρα με εκπληκτική θέα.
Αμού Σιμπέλ, Αίγυπτος
Οι δύο λιθόχτιστοι ναοί του Αμού Σιμπέλ χρονολογούνται στον 13ο αιώνα π.Χ., κατά την δέκατη ένατη δυναστεία του φαραώ Ραμέσση του δεύτερου. Στην είσοδο των ναών βλέπουμε σκαλισμένες τις κολοσσιαίες φιγούρες στα είκοσι μέτρα, του φαραώ, της γυναίκας του Νεφερτίτη και των παιδιών τους. Ο μεγαλύτερος εκ των δύο ναών, χρειάστηκε περίπου είκοσι χρόνια για την κατασκευή του. Η τοποθεσία τους ήταν ιερή για τους Αιγυπτίους, γεγονός που ενίσχυε την θεόμορφη φύση του φαραώ για τους υπηκόους του. Και οι δύο ναοί είναι ευθυγραμμισμένοι με την ανατολή, με τέτοιο τρόπο δηλαδή που δύο φορές τον χρόνο ο ήλιος κατάφερνε να εισχωρήσει μέσα στο ιερό και να φωτίσει τα αγάλματα των θεών στον πίσω τοίχο της αίθουσας˙ εκτός από το άγαλμα του θεού του κάτω κόσμου που ήταν συνδεδεμένος με το σκοτάδι. Οι δύο ημερομηνίες αυτές, ήταν φυσικά τα γενέθλια και η στέψη του φαραώ. Το εσωτερικό των ναών ακολουθούν την κλασσική δομή για τα τότε δεδομένα, με πολλαπλά δωμάτια σε μειούμενο μέγεθος καθώς απομακρυνόμαστε από την κεντρική κάμαρα του ιερού.
Σιγκιρίγια, Σρι Λάνκα
Πρόκειται για ένα παλάτι χτισμένο σε έναν βράχο, ύψους διακοσίων μέτρων. Ο ίδιος περιβάλλεται από κήπους που τροφοδοτούνται από τον κοντινό ποταμό και στην κορυφή του βρίσκονται τα απομεινάρια του παλατιού. Το αρχαίο αυτό φρούριο χρίστηκε στα τέλη του πέμπτου αιώνα και στην βάση του βράχου υπάρχει ένα μεγάλο λιοντάρι που προστατεύει την είσοδο του παλατιού. Στο μνημείο κάποτε βρισκόταν και το κεφάλι του ζώου-προστάτη το οποίο δυστυχώς κατέρρευσε αιώνες πριν. Όπως προσεγγίζει κανείς το αξιοθέατο μέσα από την ζούγκλα, ο βράχος ξεχωρίζει από απόσταση. Η περιοχή αποτελεί φυσική οχύρωση ενώ ακόμα και η ανάβαση του βράχου είναι απαιτητική. Ο μύθος μάς λέει πως ο βασιλιάς του παλατιού, ο Κασιάπα, δεν ήταν ο νόμιμος διάδοχος. Είχε σκοτώσει τον πατέρα του και κυνήγησε τον αδερφό του (που ήταν ο κληρονόμος) για να πάρει το στέμμα. Έτσι ο Κασιάπα έχτισε το παλάτι και φρούριό του στην τοποθεσία αυτή, φοβούμενος την εκδίκηση.
